Ζούμε σε ένα κόσμο που τον τελευταίο καιρό έχει πλημμυρίσει από δάκρυα. Κραυγές, φωνές και κλάματα διαχέονται σε κάθε γωνιά του κόσμου. Καθημερινά, περνούν μπροστά από τα μάτια μας δεκάδες φωτογραφίες αθώων θυμάτων, των μικρών μας ηρώων που άλλοτε καταφέρνουν να επιβιώσουν κάτω από αντίξοες συνθήκες και άλλοτε όχι. Στις παραλίες που παλιότερα αντηχούσαν χαρούμενες παιδικές φωνές τώρα κείτονται ελεύθερα ανθρώπινα κορμιά. Ακρωτηριασμένα παιδιά, βασανισμένες ψυχές, εξουθενωμένα σώματα φθάνουν στα ελληνικά νησιά. Εκεί δέχονται μεγάλη βοήθεια από Έλληνες και ξένους εθελοντές, οι οποίοι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν.
Και ενώ έτσι είναι η πραγματικότητα στα ελληνικά παράλια, όπου μικρά παιδιά καταφθάνουν νεκρά, σε μια άλλη πόλη της Ελλάδας, στον Πύργο, ζωντανές φωνές και χαμογελαστά πρόσωπα περνούν την πόρτα της Νομαρχίας. Τώρα, οι σκοτεινές φωτογραφίες φωτίζονται από γέλια, χρώματα και ήχους. Η τραγική πραγματικότητα αποτέλεσε αφορμή για την δημιουργία πολλών ταινιών και έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες, που σκοπό έχουν την ευαισθητοποίηση και τον προβληματισμό του κοινού.
Aς είναι λοιπόν το φεστιβάλ μας ο φάρος της ελπίδας μέσα στην θάλασσα της απελπισίας…
Έλενα Σχίζα-Α’Λυκείου & Εύα Σαμαρά, Γωγώ Λεωνιδοπούλου, Κωνσταντίνα Μενύχτα-Β’Λυκείου
Aνταποκρίσεις για το Φεστιβάλ Κιν/φου Ολυμπίας για Παιδιά & Νέους και την Camera Zizanio 