«Aυτό το φεστιβάλ μας ενώνει και ψυχικά ….»

-Συνέντευξη του Παναγιώτη Κράββαρη και του μικρού Πέτρου Φλωράκη στις: Κωνσταντίνα Μενύχτα, Ντοριάνα Σάτα, Νάνσυ Μπαλάσκα

Συναντήσαμε τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Κράββαρη και τον μικρό πρωταγωνιστή της ταινίας του «Μια ξύλινη φλογέρα», Πέτρο Φλωράκη. Μας μίλησαν για τον κινηματογράφο, τη μουσική, την ψυχολογία και κυρίως … για το φεστιβάλ μας. Δείτε τι μας είπαν!

Έχετε ξανασυμμετάσχει σε αυτό το φεστιβάλ ή σε άλλα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;

Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στο φεστιβάλ Ολυμπίας και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, καθώς όλοι ακούμε για αυτό εδώ και χρόνια. Έχω ξαναπάει σε φεστιβάλ, αλλά όχι με τη συγκεκριμένη ταινία στην Ελλάδα, η οποία έκανε πρεμιέρα αρχικά στην Ισπανία και  έπειτα στη Φινλανδία.

Υπήρξε κάποιο κίνητρο για να λάβετε μέρος φέτος στο φεστιβάλ;

Καταρχάς πρόκειται για ένα φεστιβάλ ευρέως αποδεκτό και γνωστό στους κινηματογραφιστές. Βλέποντας το πώς η ταινία γίνεται δεκτή από τα ξένα φεστιβάλ, που την αντιμετώπισαν ως ταινία για παιδιά, με θέμα το παιδί, αν και δεν ήταν αυτή η αρχική μου πρόθεση, θεωρήσαμε ότι θα ήταν το πλέον «αρμόδιο» φεστιβάλ να την δεχτεί.

Στην ταινία σας επίκεντρο είναι η μουσική. Τι ρόλο έχει παίξει στην δική σας ζωή;

Για να είμαι ειλικρινής, η μουσική δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό στη δική μου ζωή, δεν είμαι μουσικός. Είναι όμως μια μορφή δημιουργίας, θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο που μπορεί να ενδιαφέρει και να παθιάζει κάποιον τόσο, ώστε να θέλει να το ακολουθήσει, για παράδειγμα ο κινηματογράφος, η ζωγραφική, η γλυπτική. Διαλέξαμε τη μουσική γιατί ταίριαξε στην μικρή ιστορία που είχαμε φτιάξει.

Γιατί επιλέξατε την αναφορά στην φλογέρα;

Γράφοντας την ιστορία, σκεφτήκαμε ένα μουσικό όργανο που θα μπορούσε πιθανώς να βρίσκεται στο σπίτι. Η ταινία άλλωστε ξεκινά από ένα παιχνίδι το οποίο στην συνέχεια το παιδί παίρνει στα σοβαρά. Τι πιο κατάλληλο από μία ξύλινη φλογέρα; Επίσης και εγώ είχα μια φλογέρα στο χωριό της μητέρας μου, με την οποία έπαιζα.

Έχετε σπουδάσει ψυχολογία. Τι σας ώθησε στον κινηματογράφο ο οποίος εκ πρώτης όψεως φαντάζει κάτι άσχετο;

Η ψυχολογία είναι φαινομενικά ασύνδετη, άλλα δεν είναι κιόλας, καθώς έχει να κάνει με το πώς ερμηνεύει κανείς τις συμπεριφορές και τους ανθρώπους. Όλοι οι σκηνοθέτες, ερασιτέχνες ή μη, (πρέπει να) είναι ψυχολόγοι για να μπορούν να μπουν στην ψυχοσύνθεση του ηθοποιού και να δημιουργούν πιστευτούς χαρακτήρες. Οι ήρωες δεν πρέπει να είναι μια αντανάκλαση του εαυτού μας, ούτε ψεύτικοι, υπερβολικά καλοί ή κακοί, καρικατούρες. Εγώ απλώς έχω και ένα πτυχίο, δεν κάνει κάποια ιδιαίτερη διαφορά.

Οι σπουδές σας, δηλαδή, εκτός από την επαγγελματική σας ζωή, έχουν επηρεάσει και την προσωπική σας;

Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα. Στην δουλειά όμως, επειδή ο κινηματογράφος είναι μία ομαδική υπόθεση, είναι απαραίτητο να μπορείς να περιορίσεις το «εγώ» σου, ώστε να μπορείς να λειτουργήσεις αποτελεσματικά στο πλαίσιο του συνόλου.

Πέτρο, απ’ ό,τι μάθαμε, εσύ ασχολείσαι με την μουσική. Τι όργανο παίζεις;

Ασχολούμαι με το βιολί από τριών ετών, αρχικά σε ένα μικρό ωδείο. Όταν όμως ήμουν πέντε, επειδή ήθελα να κάνω κάτι πιο μεγάλο, δοκίμασα την τύχη μου στο Ωδείο Αθηνών όπου τελικά έγινα δεκτός με υποτροφία. Έκτοτε φοιτώ εκεί κι ελπίζω για αρκετό καιρό ακόμα.

Τι εμπειρίες αποκόμισες εσύ από την συμμετοχή σου στην ταινία; Πώς πέρασες;

Ήταν σχετικά δύσκολο, καθώς είχαμε πολλές συναντήσεις. Συχνά, πολύ νωρίς και πολύ μακριά. Έτσι, δεν μπορούσα να το αντέξω για πολύ, αλλά έπρεπε.

Πώς σου φαίνεται το φεστιβάλ μας;

Αυτό το φεστιβάλ είναι μια συγκέντρωση ανθρώπων για να παρακολουθήσουν ταινίες απ’ όλο τον κόσμο, σαν μία συνάντηση, αλλά αυτό το φεστιβάλ μας ενώνει και ψυχικά …. Θα ήθελα να έρχομαι κάθε χρόνο εδώ πέρα και ίσως κάποια στιγμή όχι μόνο με μια ταινία ή σαν ηθοποιός, αλλά και ως Ζιζάνιο.

Ευχαριστούμε και τους δύο πολύ και ευχόμαστε καλή επιτυχία για την ταινία σας!